- θεόκτητος
- θεόκτητος, -ον (Μ)αυτός τον οποίο αποκτά κάποιος από θεό ή από θεϊκή εύνοια.[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -κτητος (< κτώμαι), πρβλ. επί-κτητος, ιδιό-κτητος].
Dictionary of Greek. 2013.
θεόκτητος
Look at other dictionaries:
θεοκτήτων — θεόκτητος acquired by God masc/fem/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θεο- — (AM θεο ) πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων τής ελληνικής που έχουν την έννοια ότι αυτό που δηλώνεται από το δεύτερο συνθετικό γίνεται από τον θεό (ή τους θεούς) ή για χάρη τού θεού ή έχει ως αντικείμενο τον θεό («θεόδμητος», «θεοσεβής», «θεόφρων»)… … Dictionary of Greek
